دلایل علمی دقیق اختلال دوقطبی هنوز به خوبی شناخته نشده است، اما محققان معتقدند که ممکن است به انتقال دهنده های عصبی (پیام رسان های شیمیایی) در مغز و سایر فعالیت های مغز مرتبط باشد.
اختلال دوقطبی همچنین ارتباط تنگاتنگی با ژنتیک دارد (ویژگی هایی که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود) و افرادی که یکی از اعضای خانواده بیولوژیکی آنها دارای اختلال دوقطبی است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال دوقطبی هستند.
عوامل محیطی نیز می توانند در شروع این بیماری نقش داشته باشند، مانند استرس شدید یا رویدادهای آسیب زای زندگی . تغییر در الگوی خواب، تعادل هورمونی، مصرف مواد، دارو یا تغییرات قابل توجه در فعالیت بدنی نیز می تواند بر شروع اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد.
دوره های تغییرات هورمونی قابل توجه ، مانند چرخه های قاعدگی، بارداری، یائسگی و پس از زایمان، همه زمان هایی هستند که زنان در معرض خطر علائم شدید اختلال دوقطبی هستند. بارداری می تواند زنان را به ویژه آسیب پذیر کند زیرا برخی از داروهای دوقطبی با بارداری سازگار نیستند.
علاوه بر این، زنان مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر از مردانی که تشخیص مشابه دارند، تغییرات خلقی در فصول سال دارند (نوعی اختلال عاطفی فصلی) و احتمال بروز مشکلات روانی مرتبط با اختلال دوقطبی بیشتر است.
جراحی مغز و اعصاب کم تهاجمی