ترمیم افتادگی لگن

برای بسیاری از زنان، افتادگی می تواند شامل نزول رحم، واژن، مثانه و/یا رکتوم باشد که منجر به ایجاد احساس "برآمدگی" در داخل واژن می شود. در برخی موارد، بیرون زدگی آشکار این اندام ها ممکن است رخ دهد. افتادگی اندام لگن می تواند منجر به علائمی از جمله نشت ادرار، یبوست و مشکل در رابطه جنسی شود.برای اطلاع از هزینه لابیاپلاستی اینجا کلیک کنید

کولپوسوسپانسیون لاپاراسکوپی یک روش جراحی کم تهاجمی است که روشی ایمن و بادوام را برای بازسازی کف لگن و محتویات آن بدون نیاز به برش بزرگ شکمی ارائه می‌کند.

جراحی

کولپوسسپانسیون لاپاراسکوپی با استفاده از ابزار دقیق لاپاراسکوپی که از طریق 4 برش سوراخ کلید در وسط شکم وارد می شود انجام می شو این برخلاف کولپوسسپانسیون باز شکمی معمولی است که در آن یک برش شکمی در خط وسط پایین (شکل 2a) یا Pfannenstiel (شکل 2b) لازم است.

در موارد افتادگی اندام لگن، سستی حمایت واژن و در نتیجه بیرون زدگی اندام های لگنی وجود دارد. هدف از کولپوسوسپانسیون لاپاراسکوپی تعلیق مجدد واژن و اندام های لگن مرتبط از طریق برش های سوراخ کلید است. در شرایط خاص، هیسترکتومی همزمان، تعلیق مثانه یا ترمیم رکتوسل ممکن است مورد نیاز باشد که همه اینها از طریق روش واژینال قابل انجام است.

کولپوسسپانسیون لاپاراسکوپی از طریق 4 برش سوراخ کلید کوچک (0.5-1 سانتی متر) در وسط شکم انجام می شود (شکل 1). از طریق این برش‌های کوچک، ابزار لاپاراسکوپی ظریف برای تشریح و بخیه قرار داده می‌شود. تجسم عالی اندام های لگن با استفاده از یک لنز تلسکوپی پرقدرت متصل به دستگاه دوربین، که در یکی از برش های سوراخ کلید قرار می گیرد، به دست می آید.

سپس واژن و اندام‌های لگنی با ترکیبی از بخیه‌ها و یک شبکه حمایتی یا پیوند فاسیال به صورت داخلی معلق می‌شوند (شکل 3). در صورت نیاز، تعلیق مثانه، هیسترکتومی واژینال و ترمیم رکتوسل را می توان همزمان از طریق یک برش واژینال انجام داد. یک کاتتر فولی (یعنی کاتتر مثانه) برای تخلیه مثانه قرار داده می شود. یک پکینگ واژینال گازی نیز در انتهای عمل قرار داده می شود.

مدت زمان عمل کولپوسسپانسیون لاپاراسکوپی بسته به آناتومی داخلی، شکل لگن، وزن بیمار و وجود اسکار یا التهاب در لگن به دلیل عفونت یا عفونت می‌تواند بسیار متفاوت باشد (3-5 ساعت) از بیمار به بیمار دیگر. جراحی قبلی شکم/لگن

از دست دادن خون در طول کولپوسسپانسیون لاپاراسکوپی به طور معمول کمتر از 200 سی سی است و به ندرت نیاز به تزریق خون است.

خطرات و عوارض بالقوه

اگرچه کولپوسسپانسیون لاپاراسکوپی بسیار بی خطر است، اما در هر روش جراحی خطرات و عوارض احتمالی وجود دارد. خطرات بالقوه عبارتند از:

• خونریزی : اگرچه از دست دادن خون در طی این روش در مقایسه با جراحی باز نسبتاً کم است، در صورت لزوم در حین عمل یا پس از آن در طول دوره بعد از عمل، ممکن است همچنان نیاز به تزریق خون باشد.

• عفونت : همه بیماران قبل از شروع جراحی با آنتی بیوتیک های داخل وریدی درمان می شوند تا احتمال بروز عفونت در دستگاه ادراری یا محل برش کاهش یابد.

• آسیب بافت مجاور / اندام : اگرچه غیر معمول است، اما آسیب احتمالی به بافت ها و اندام های اطراف از جمله روده، ساختارهای عروقی، ماهیچه های لگن و اعصاب ممکن است نیاز به اقدامات بیشتری داشته باشد. آسیب گذرا به اعصاب یا ماهیچه ها نیز می تواند در ارتباط با وضعیت بیمار در حین عمل رخ دهد.

• فتق : فتق در محل برش به ندرت رخ می دهد زیرا همه برش های سوراخ کلید تحت نظر مستقیم لاپاراسکوپی بسته می شوند.

• تبدیل به جراحی باز : اگر در طول عمل لاپاراسکوپی با مشکل شدید مواجه شد (مثلاً اسکار یا خونریزی بیش از حد) ممکن است نیاز به تبدیل به عمل باز استاندارد باشد. این می تواند منجر به یک برش استاندارد باز و احتمالاً یک دوره نقاهت طولانی تر شود.

• بی اختیاری ادراری : بی اختیاری ادرار از قبل موجود معمولاً در زمان جراحی با تعلیق مثانه درمان می شود، با این حال، بی اختیاری جزئی ممکن است همچنان وجود داشته باشد، که معمولاً با گذشت زمان برطرف می شود. گاهی ممکن است نیاز به دارو باشد.

• احتباس ادراری : مانند بی اختیاری ادرار، احتباس ادرار پس از عمل غیر معمول است و معمولاً در بیمارانی که همزمان تحت تعلیق مثانه قرار می گیرند، وجود دارد. ممکن است پس از عمل به خود سوندگذاری متناوب موقتی نیاز باشد.

• فیستول وزیکوواژینال : فیستول (ارتباط غیرطبیعی) بین مثانه و واژن یک عارضه نادر از هر جراحی لگنی است که واژن، رحم و مثانه را درگیر می کند. فیستول وزیکوواژینال معمولاً با علائم نشت مداوم ادرار از واژن ظاهر می شود. اگرچه نادر است، این فیستول ها را می توان به صورت محافظه کارانه یا با ترمیم جراحی از طریق یک برش واژن مدیریت کرد.

منبع